Dzieje się tak, ponieważ w Polsce Ci którzy różnią się od ogółu i starają wybić, są szykanowani oraz napiętnowani. Ktoś odkrywczy, pomysłowy czy nowatorski, to nie tylko potencjalne zagrożenie dla reszty tego zgnuśniałego środowiska, ale również synonim osoby niepokornej, nie czczącej autorytetów oraz trącącej "gejo-żydo-demokratycznym" skrzywieniem, bo niby czemu nie chce być "normalny" i szary. Najlepiej jakby każdy siedział sobie grzecznie w gabinecie i czekał 50 lat do emerytury, by wtedy jako znany dr habilitowany, albo profesor sławić swoje imię na bankietach, w teatrach i przy ciasteczkach. :P

NIE NA TYM POLEGA NAUKA, by chodzić w garniturze, szpanować krawatami, mokasynkami, ulizana grzywką i nic nieznaczącymi tytułami naukowymi. Ludzie zostają naukowcami po to, by coś odkrywać - teoretycy to opisują i spekulują, a praktycy wcielają w życie. U nas zdecydowanie brakuje tych drugich.

Czytałem też gdzieś, że to zasługa polskiego systemu szkolenia. Polak woli poczekać, aż na świecie coś się pojawi i dopiero wtedy to testować, aniżeli narażać się na krytykę, gdy coś jest absolutnym prototypem. Jak z serialami na TVN, TVP i Polsacie, 95% bezczelnie zerżnięte od amerykańskich stacji telewizyjnych, bo samemu trudno coś wymyślić. Lepiej polegać na "bardziej wartościowym" i "bardziej odkrywczym" zachodzie. :/ :/ :/